Πρωταγωνιστής σε δύο φάσεις που όσοι είναι άνω των πενήντα και αγαπούν το ποδόσφαιρο, αποκλείεται όσο ζουν να ξεχάσουν την απόκρουση στο σουτ του Κάρασι στο 3-0 επί του Ερυθρού Αστέρα στη Λεωφόρο, που σφράγισε το εισιτήριο του Παναθηναϊκού για το Γουέμπλει και το ανελέητο κυνηγητό του Τάκη Συνετόπουλου στον αγωνιστικό χώρο του Καραϊσκάκη, δύο χρόνια αργότερα…
.
Κάντε Subscribe
στο κανάλι μας στο YouTube
.
.
Βασικός τερματοφύλακας της Εθνικής Ελλάδος στην πρώτη σημαντική επιτυχία της ιστορίας της, την πρόκριση στην τελική φάση του Κυπέλλου Εθνών το 1980, δεύτερος τη τάξη τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού για 10 περίπου χρόνια -ο ίδιος ως σήμερα θεωρεί ότι ήταν καλύτερος από τον Οικονομόπουλο- μα και βασικός γκολκήπερ στη συνέχεια, για μιάμιση περίπου δεκαετία, πέντε φορές Πρωταθλητής και πέντε φορές Κυπελλούχος Ελλάδας, μπασκετμπολίστας επιπέδου Α’ Εθνικής με την έτερη μεγάλη του αγάπη, το Μαρούσι.
.
Δυναμικός και αθεράπευτα παθιασμένος -με το ποδόσφαιρο, με το τριφύλλι, με τη νύχτα- εγωιστής -το ομολογεί- και sui generis, πρωτότοκος γιος σε μια οικογένεια με 11 παιδιά, για χρόνια στην ίδια παρέα με τον Βαρδινογιάννη και τον Κόκκαλη (!), ευθύς στις απόψεις του και απόλυτος όταν η κουβέντα αγγίζει ό,τι τον αφορά και ό,τι αγαπά.
.
Συναντιόμαστε στο πρακτορείο παιχνιδιών του ΟΠΑΠ που διατηρεί στο Μαρούσι. Ο τζόγος δεν τον συγκινεί, ακόμα και για το Στοίχημα κάθε μέρα λέει «αύριο θα παίξω» μα το παραλείπει- και ξεκινά- με τις …αναγνωριστικές μπαλιές.
.
Έχετε… κουραστεί να σας ρωτάνε για το κυνηγητό του Συνετόπουλου στον αγώνα Κυπέλλου Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού το Μάρτιο του 1973;
.
.
Είναι αλήθεια πως με έχουν ρωτήσει χιλιάδες φορές γι’ αυτό, για το πως και το γιατί. Τα γεγονότα όμως είναι γνωστά. Παίζαμε στο Καραϊσκάκη και περίπου 10 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα χάναμε 3-2, έχοντας αδικηθεί από τον διαιτητή Λάτσιο. Ο Λοσάντα ήταν πεσμένος έξω από την περιοχή, τραυματισμένος κι οι παίκτες του Ολυμπιακού έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μη βγει από τον αγωνιστικό χώρο, για να κερδίσουν χρόνο. Κάποια στιγμή, το δεξί μπακ του Ολυμπιακού, ο Τάκης Συνετόπουλος -με τον οποίον σημειωτέο ήμασταν μαζί στο Ναυτικό και στην Εθνική Ελπίδων από το ’65- άρχισε να βρίζει χοντρά το Δομάζο και τον Ελευθεράκη, δίχως εκείνοι να απαντούν. Εγώ μπήκα στη μέση και έβρισε και μένα. Πήρα ανάποδες και χίμηξα να τον πιάσω. Άρχισε να τρέχει προς τους επισήμους, εγώ από πίσω. Έπεσαν επάνω μου και με σταμάτησαν ο Παναγιώτης Κελεσίδης, ο Γκλέζος και ο Κουρέας. Μετά τα επεισόδια ο Παναθηναϊκός αποχώρησε από τον αγώνα και εγώ τιμωρήθηκα από τον Παττακό, ο οποίος ήταν στο γήπεδο, με έναν χρόνο αποκλεισμό από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα. Το έμαθα από την τηλεόραση!
.
Θα το ξανακάνατε;
.
Αν υπήρχε η ίδια ένταση, η ίδια ομάδα κι η συγκεκριμένη στιγμή, ναι, Ένιωθα, βλέπετε, πως υπερασπιζόμουν την ομάδα μου, τον εαυτό μου, τους συμπαίκτες μου. Ήμουν στ’ αλήθεια εκτός εαυτού. Είχα πάθει αμόκ, βλέποντας να χάνω με τόσο άδικο τρόπο από τον αντίπαλο που ήθελα πιο πολύ απ’ όλους να κερδίζω. Καθώς με πήγαιναν μέσα σε κλοιό μέχρι την καταπακτή, προκαλούσα 35.000 άτομα, ένιωθα πως μπορούσα να τα βάλω μαζί τους, τους έβλεπα ανεβασμένους στα κάγκελα και τους φώναζα ” Έλάτε…Τώρα! Όλοι σας!”
.
Το βράδυ, όταν πέρασε η έξαψη της στιγμής, πώς ήταν;
.
Το βράδυ καθόμουν στο Κολωνάκι μαζί με το Σωκράτη Κόκκαλη και το Βασίλη Γκρίσιν και βλέπαμε μαζί την αθλητική Κυριακή. Με το που ανακοινώνεται δε η ποινή, οι δυο τους έκαναν μια κίνηση που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου. Έβγαλαν από τις τσέπες τους μερικές χιλιάδες και μου τις προσέφεραν, θεωρώντας κι αυτοί την τιμωρία άδικη και υπερβολική. Δεν τα πήρα φυσικά, μα ήταν χειρονομία που μέτρησε.
.
Παραμείνατε φίλοι με το Σωκράτη Κόκκαλη, ακόμα και την περίοδο που ανέλαβε χρέη προέδρου στον Ολυμπιακό;
.
Για μένα είναι το καλύτερο παιδί που υπάρχει στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάναμε χρόνια παρέα, πηγαίναμε μαζί σε μια λέσχη στο Κολωνάκι- είναι πολύ καλός στα χαρτιά, ξέρετε. Φυσικά και με ενοχλεί όμως που είναι Ολυμπιακός! Κι ακόμη περισσότερο ότι ο Ολυμπιακός με αυτόν τον Πρόεδρο πήρε εννιά πρωταθλήματα κι η δική μου ομάδα δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει…
.
Θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε τον εαυτό σας με τη φανέλα του Ολυμπιακού;
.
Μου είχε γίνει πρόταση και αρνήθηκα! Ήταν το ’83,μ η περίοδος που είχε τραυματιστεί ο Σαργκάνης στον ώμο. Συναντηθήκαμε, εκείνος, ο Νταϊφάς και εγώ, και μου ζήτησαν να τον αντικαταστήσω για έξι περίπου μήνες, μέχρι να γίνει καλά. Η πρόταση ήταν δελεαστική- τόσο οικονομικά όσο και αγωνιστικά. Την απέρριψα μετά από πέντε λεπτά. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα πουλήσω όλον αυτόν τον κόσμο που 20 χρόνια στον Παναθηναϊκό με αποθέωνε και με χειροκροτούσε, που με κατηγορούσε και με προπηλάκιζε, που υπήρχε και ζούσε μέσα μου. Δε θα πήγαινα ποτέ σε μία ομάδα ίδιας δυναμικότητας με τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και στον ΟΦΗ που έπαιξα την τελευταία μου χρονιά, το έκανα γιατί μου το ζήτησε ο Θόδωρος Βαρδινογιάννης, μένοντας στην Αθήνα, προπονούμενος στη Λεωφόρο και κατεβαίνοντας στο Ηράκλειο κάθε Παρασκευή.
.
.
Πολλοί παρ’ όλα παίκτες -της δικής σας γενιάς αλλά και πιο σύγχρονοι- φόρεσαν φανέλες αντίπαλων ομάδων, σκόραραν εναντίον του Παναθηναϊκού, πανηγύρισαν τίτλους σε βάρος του. Πρόχειρα θα μπορούσε κανείς να θυμηθεί τον Δομάζο, τον Αντωνιάδη, τον Γράμμο, τον Σαραβάκο- πιο πρόσφατα τον Κωνσταντίνου και τον Νικοπολίδη.
.
Δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ πως θα παίξω κόντρα στον Παναθηναϊκό και πως θα κάνω τα πάντα για να τον κερδίσω. Εκείνοι προφανώς μπορούσαν και ήθελαν να τον κερδίσουν. Δικαίωμά τους είναι φυσικά -και του Δομάζου, που πάντοτε ήθελε να είναι νικητής και του Λουκανίδη, που πήγε στον Άρη και όλων -να θέλουν να αποδείξουν την αξία τους κόντρα στον Παναθηναϊκό. Για μένα όμως αυτή η ομάδα σημαίνει ιδέα, θρησκεία, είναι ο εαυτός μου. Και πιστεύω πως καθένας θα μπορούσε θεωρητικά να φορέσει τη φανέλα της. Εγώ στην αρχή ήμουν στον πάγκο, θα μπορούσα να έχω πάει στον ΠΑΟΚ που με ζητούσε, οπουδήποτε. Δεν το έκανα. Δεν μου αρκούσε να παίζω ποδόσφαιρο, ήθελα να παίξω στον Παναθηναϊκό.
.
Ήρθε παρ’ όλ’ αυτά, η μέρα που παίξατε εναντίον του, υπερασπιζόμενος την εστία του ΟΦΗ.
.
Με το που έγινε η κλήρωση του πρωταθλήματος και βγήκε πρώτο παιχνίδι ΟΦΗ-ΠΑΟ στην Κρήτη, πήγα στη διοίκηση και τους είπα«μη με βάλετε. Αν με βάλετε θα κερδίσει ο Παναθηναϊκός». Δεν υπήρχε όμως άλλος τερματοφύλακας και αναγκαστικά έπαιξα εγώ, παρακαλώντας από μέσα μου να μπει ένα γκολ που… να μην πιάνεται. Ευτυχώς κάτι τέτοιο συνέβη και…όλα καλά. Προς τιμήν των Κρητικών μάλιστα, δε βρέθηκε ούτε ένας από την κερκίδα να με αποδοκιμάσει.
.
Πολύ συχνά πάντως παίκτες του ΟΦΗ υβρίζονται με αφορμή τη σχέση της οικογένειας Βαρδινογιάννη, με την ομάδα της Κρήτης.
.
Εγώ ξέρω πως έχει συμβεί να λέμε«ας μην το χτυπήσει το παιχνίδι ο ΟΦΗ μεθαύριο κι ο Θόδωρος να μας απαντά» «για να κερδίσετε τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο πρέπει να είστε δύο φορές καλύτεροί του». Και την ίδια στιγμή να πηγαίνει ο Ολυμπιακός του Νταϊφά και του Παναγούλια στην Τούμπα και να περνάει περίπατο…Το μεγάλο λάθος της οικογένειας Βαρδινογιάννη ήταν πως, αναλαμβάνοντας τον Παναθηναϊκό, έθεσε παράλληλα σκοπό την εξυγίανση του ποδοσφαίρου. Άρχισαν να εμπιστεύονται τους παράγοντες άλλων ομάδων, να τους δίνουν λεφτά -υπερβολικά κάποιες φορές- για μεταγραφές, επιδιώκοντας να αποκτήσουν φιλικές σχέσεις μαζί τους. Το αποτέλεσμα; Όταν εμείς πηγαίναμε να παίξουμε, τρώγαμε ξύλο! Στη Δράμα, στον Απόλλωνα…
.
Διάβασε την συνέχεια της συνέντευξης του Βασίλη Κωνσταντίνου στο mensarena