Έναν ανώνυμο ρητό λεει πως ο σωματοφύλακας δεν αντανακλά στοιχεία του χαρακτήρα του πελάτη του. Αντίθετα ο πελάτης είναι καθρέφτης της σωματοφυλακής του.
.
Κάντε Subscribe
στο κανάλι μας στο YouTube
.
Όταν συναντάς τον Δ.Μ. – που αυτονόητα για τις ανάγκες του ρεπορτάζ και της δικής του συνέχειας σε αυτή τη ζωή, δε δείχνει πρόσωπο, δεν αναγράφεται με το πλήρες ονοματεπώνυμό του, δεν αποκαλύπτει τα αυτοβιογραφικά τατουάζ του και σαφώς δεν τα λέει όλα – ξέρεις με όλες τις προσλαμβάνουσες πως έχεις απέναντί σου έναν από…κείνους τους τύπους. Από αυτούς, που δε χρειάζεται να φτάσουν στο όριο, να δείξουν όπλο, να προτάξουν μυ δύναμης και κυρίως να χρειαστεί να μιλήσουν.
.
Σε ότι σκανάρεται οπτικά, είναι ένα σύνολο πληροφοριών, που παραπέμπουν σε δύο λέξεις πολύ συγγενείς με αυτό που κάνει: δύναμη κι εγρήγορση. Βέβαια στις δυνατές παρτίδες το παιχνίδι κερδίζεται από τα καλά κρυμμένα χαρτιά. Σε αυτά ανήκει η πολλών δεκαετιών εμπειρία σε συνδυασμό με τη δυνατότητα να βλέπει τα πάντα από την αρχή κι έτσι να ανακαλύπτει αυτά που οι άλλοι προσπερνάνε και φυσικά…το έξυπνο χιούμορ του.
.
«Ξέρεις, εσύ με τη σχετική εκπαίδευση είσαι επικίνδυνη εν δυνάμει γιατί ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν παραπέμπουν οπτικά σε κάποιον που θα είχε όπλο ή θα χτυπούσς.
.
Ενώ εγώ, λόγω διάπλασης, λόγω στάσης δίνω την εικόνα ανθρώπου που έχει την ευθύνη της ασφάλειας».
.
Στις λέξεις του, μια-μια προσεκτικά επιλεγμένες, υπάρχει μια εν υπνώσει αφήγηση νοημάτων. Ο Δ.M. είναι χρόνια εκπαιδευμένος, όχι μόνο στις ύποπτες κινήσεις αλλά και στις ύποπτες σκέψεις. Σπάει το στερεότυπο του χαζομπράβου, του τύπου της νύχτας, του εν δυνάμει δολοφόνου… Με γλώσσα που δεν βγάζει χολή μεν αλλά με όριο ευπρέπειας που δε χωρά αμφισβήτηση…
.
Ο Δ.M. ΕΊΝΑΙ ΧΡΌΝΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΈΝΟΣ, ΌΧΙ ΜΌΝΟ ΣΤΙΣ ΎΠΟΠΤΕΣ ΚΙΝΉΣΕΙΣ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΎΠΟΠΤΕΣ ΣΚΈΨΕΙΣ
.
«….Eίναι αυτό που είπα στην αρχή. Η δική μου δουλειά είναι ασφάλεια του ατόμου με το οποίο συνεργάζομαι και της οικογένειάς του. Δεν είμαι ούτε εγώ, ούτε τα άλλα άτομα της ομάδας μου, δολοφόνοι και τραμπούκοι. Αυτοί είναι στην απέναντι πλευρά. Εμείς πρέπει να φροντίσουμε να μην ανοίξει ρουθούνι ή ακόμη καλύτερα να μη σκιστεί καν σακάκι. Αν φτάσω να αντιμετωπίσω επίθεση, τότε έχω αποτύχει με τον πιο οικτρό τρόπο. Τα έχουμε μπερδέψει κάπως τα πράγματα. Είναι μέρος της ευρύτερης κοινωνικής σύγχυσης ίσως, αλλά η δουλειά της ασφάλειας είναι 120% σε επίπεδο πρόληψης κι όχι καταστολής. Αν χρειαστεί καταστολή θα γίνει ,αλλά τότε έχεις αποτύχει κατά το ήμισυ γιατί δεν έκανες καλή πρόληψη».
.
Οι δεκαετίες που έχει στο διάβα του είναι πολλές σε ειδικές δυνάμεις, ειδικές εκπαιδεύσεις, πιο ειδικά training στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενδελεχής μελέτη των αποκαλούμενων σχολών, μια αειθαλής παρατήρηση της έκφρασης της κόντρας του καλού και του κακού και η συνεκδοχική αύξηση των δικών του αντανακλαστικών. Στη χρονογραμμή όπως τη σχεδιάζει, τα πράγματα δεν ξεκίνησαν από συγκυρία. Ο Δ.Μ. είναι άνθρωπος που αντιλαμβάνεται τη δύναμη της επιλογής κι όχι τη συγκυρία της τύχης. Τοποθετεί ξεχωριστά όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν κάνει δεύτερη φύση την ασφάλεια άλλων ανθρώπων. Είναι όλοι λάτρεις του κινδύνου και της αδρεναλίνης, αλλιώς δεν πας σε αυτούς τους δρόμους. Μετά αυτή η διαστροφική συνήθεια της παρατήρησης γίνεται η φύση σου, σκανάρεις σε μια καφετέρια ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει, ποιος κάθεται και πόση ώρα σε μια στάση τρόλεϊ, που κοιτάει κάποιος σε ένα εστιατόριο, πόσα μπουκάλια έχει η κάβα ανά 10λεπτο. Αυτό, ή το κάνεις κτήμα σου ή σε τρελαίνει.
.
.
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν όλοι ένα κοινό, την ιδιότυπη αγάπη για τη ζωή ως δώρο -παρόλο που εκθέτουν ασταμάτητα τη δική τους σε κινδύνους- και τη στήριξη της οικογένειας τους. Από τις κουβέντες του βλέπεις ένα αμάλγαμα αντιθέσεων τόσο καλά δουλεμένες όμως στο υποσυνείδητό του που εκφράζονται ως αξίες ζωής.
.
Ακούγεται τρελό, αλλά ο Δ.Μ. αγαπά τη ζωή του όσο και τον κίνδυνο, αν δεν μπορεί να έχει σώο τον εαυτό του πνεύμα και σώματι, πως θα φροντίσει την ακεραιότητα αυτών που έχει στην ευθύνη του; Σε κάθε του αναφορά τονίζεται η σημαντικότητα της πρόληψης.
.
«…Tο να μη χρειαστεί να ηχήσει συναγερμός στα μέλη της ομάδας ασφάλειας είναι το πιο σημαντικό. Αν VIP ή ο πολιτικός νομίσει πως δεν υπάρχει λόγος να έχει ασφάλεια γιατί ποτέ δεν έχει γίνει τίποτα, γιατί δεν κατάλαβε ποτέ να έχει απειληθεί από κάτι, αν ακόμη δεν έχει δει που και πως κινείται η ομάδα της ασφάλειάς του, αυτό είναι επιτυχία. Τα πολλά τα μπαμ μπουμ δεν είναι σοβαρές ασφάλειες, είναι άλλα πράγματα. Ο σωματοφύλακας, πρέπει να απορροφά τις εντάσεις. Δεν είναι εκεί για να χτυπήσει ή να πυροβολήσει κάποιον, αλλά κυρίως για να έχει τόσο διακριτική παρουσία που θα πρέπει να καταφέρει να βλέπει τα πάντα και να έχει απόλυτο έλεγχο του που είναι και ποιος έρχεται σε επαφή με τον VIP του και συνάμα να μην φέρει τον άνθρωπο αυτό, την οικογένεια, τους φίλους ή τους συνεργάτες του σε δύσκολη θέση.
Δεν είναι επιστημονική φαντασία όλα αυτά, έτσι λειτουργούν οι σοβαρές ομάδες ασφάλειας και σίγουρα δεν είναι one man show. Οι ολοκληρωμένες ομάδες ασφάλειας έχουν 6 με 12 άτομα κι έναν επικεφαλής. Είναι θέμα ενορχήστρωσης η ασφάλεια, πολυδιάστατης σκέψης και εγρήγορσης. Ο επικεφαλής δεν έχει όμως μόνο τη διαχείριση της ομάδας. Η ίδια η σύσταση της ομάδας είναι δύσκολο στοίχημα. Μια ομάδα είναι η προέκταση του βίου και της πολιτείας του VIP, αν είναι ένα ξένο σώμα, έχει κάνει κοιλιά. Το cv του σωματοφύλακα είναι η εκπαίδευσή του, η συνεχής μάθηση και βελτίωση των δυνατοτήτων του και η όξυνση των αντανακλαστικών του κι ο συντονισμός του με το σύστημα για την ασφάλεια του οποίου εργάζεται. Συντονισμός σκέψης και σωματικής δράσης. Να μη γελιόμαστε, η δουλειά μας θέλει καλλιέργεια όλων όσων μπορεί να εξελίξει σε ικανότητες ένας άνθρωπος. Το Ψυχικό κομμάτι.
Δεν υπάρχει μέρα, νύχτα, αργία, γιορτή… Δεν έχει πονάω, έχω αρρωστήσει, έχει γιορτή το παιδί μου ή σχολείο. Ο VIP μου είναι κολλητός μου… Πρέπει να είσαι τόσο δικός του άνθρωπος για να προβλέπεις και να χαρτογραφείς με αληθινό νοιάξιμο, να βγαίνει η έννοια από την ψυχή σου, να είναι παιδιά σου τα δικά του παιδιά, αλλά και τόση απόσταση γιατί ζεις τη ζωή των άλλων χωρίς να πρέπει ποτέ να ξεχάσεις ότι δεν είσαι εσύ αυτός. Δεν απέχει και πολύ από τη σχιζοφρένεια, ναι στο είπα, όλοι εμείς που είμαστε στις δουλειές αυτές δεν είμαστε ανοιχτά, ευανάγνωστα βιβλία… Για όλα τα παραπάνω απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εμπιστοσύνη. Αλλιώς δεν πας πουθενά. Είμαι ευγνώμων προσωπικά γιατί δουλεύω σε έναν άνθρωπο που νοιάζεται κι αυτός για τους ανθρώπους της ασφάλειάς του, σαν ανθρώπους όχι σαν μηχανές. Κι έτσι και η οικογένειά του, εμπιστεύεται το λόγο μας και τα παιδιά του, έχουν μάθει από μικρά κι έχουν συντονίσει την καθημερινότητά τους, πολύ συνεργάσιμα αλλά και όπως όλα τα νέα παιδιά έχουν καταφέρει να κρατήσουν τα καλά του νεαρού της ηλικίας.
Ξαναλέω βοηθά το γεγονός ότι δεν μας βλέπει σαν αναλώσιμους ο VIP μας κι εγώ σε καμία διάσταση δε βλέπω έτσι την ομάδα μου. Υπάρχουν σχολές στο εξωτερικό που χρησιμοποιούν ανθρώπινη ασπίδα, για μένα αυτά είναι εκτός… καταρχάς πρέπει όλοι μετά τη βάρδια τους να πάνε σπίτι τους στο ακέραιο και αν για κάποιο λόγο έστω ρουθούνι ανοίξει, εγώ πρέπει την ίδια ώρα να δηλώσω παραίτηση. Η δουλειά μου είναι να φανεί πως δεν υπάρχει λόγος ασφάλειας, αυτό το οξύμωρο να καταφέρω αλλιώς αν γίνει ορατός ο κίνδυνος και τρέξω να τον καταστείλω, τότε έχω δει την αποτυχία μου».
.
…Tο να μη χρειαστεί να ηχήσει συναγερμός στα μέλη της ομάδας ασφαλείας είναι το πιο σημαντικό. Αν VIP ή ο πολιτικός νομίσει πως δεν υπάρχει λόγος να έχει ασφάλεια γιατί ποτέ δεν έχει γίνει τίποτα, γιατί δεν κατάλαβε ποτέ να έχει απειληθεί από κάτι, αν ακόμη δεν έχει δει που και πως κινείται η ομάδα της ασφάλειάς του, αυτό είναι επιτυχία.
.
Σε κάθε του αναφορά στην ιδιαίτερη αυτή αποκαλούμενη δουλειά που ακούγεται πιο πολύ σκηνή από ταινία δράσης, ο Δ.Μ. βγάζει έναν ερωτισμό, για τους κινδύνους, για τις δυσκολίες, για τις ανατροπές και τις τρελές απαιτήσεις του νου και του σώματος. Για τη μεγάλη ευθύνη, κυρίως αυτό το βαρύ τίμημα της κερδισμένης εμπιστοσύνης. Για την ευθύνη και προς τον εαυτό του, την οικογένειά του, να γυρίζει σώος, να είναι ουσιαστικά παρών για τα τόσα απών που έχουν γραφεί από τα παιδιά και τη σύντροφο ζωής του. Αυτή τη δουλειά την αγαπάς τελικά πολύ. Τη γουστάρεις κι όταν μιλάς γι’ αυτή, ακόμη κι αποκρύπτοντας όλα όσα δε μπορούν να δημοσιευθούν, είναι σα να μιλάς για το απόλυτο θηλυκό.
.
Διάβασε την υπόλοιπη συνέντευξη του Δ.Μ. στο mensarena
