Μοιράσου το Άρθρο

Ο Νικόλαος Νταβαρίνος ανοίγει τα φύλλα του βιβλίου των κυκλωμάτων της νύχτας. Ρίχνοντας φως στην ψυχοσύνθεσή δύο αντιπάλου κόσμος της νύχτας και του φωτός του εγκλήματος και του νόμου κοινό σημείο η ανθρώπινη ζωή.

.

Κάντε Subscribe

στο κανάλι μας στο YouTube

.

Αν κάποιος σταθεί στο κεφαλόσκαλο του ισογείου, στο κτίριο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας για μερόνυχτα ολόκληρα, αν «ξεβαφτιστεί» από κάθε πεποίθηση, εντύπωση ή πιστεύω με το οποίο έχει εμποτιστεί όλα τα χρόνια της ζωής του, και αν εν τέλει τελειοποιήσει την τέχνη της παρατήρησης, αναμφισβήτητα θα μπορέσει να καλύψει κάποιο μέρος του αστυνομικού ρεπορτάζ. Αν κερδίσει την εμπιστοσύνη ανθρώπων, τιμήσει αυτή την εμπιστοσύνη και κάνει έρευνα, σαφώς και μπορεί να παρακολουθήσει πλείστες ιστορίες εγκλήματος και παραβατικότητας καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι προς την επίλυσή τους.

.

Η λογοτεχνία, ο παγκόσμιος κινηματογράφος και οι εταιρίες παραγωγής ανά τον κόσμο έχουν βασίσει ουκ ολίγες επιτυχίες τους στα χνάρια αληθινών εγκλημάτων. Στην ειδησεογραφία, πολλές φορές ανοίγεται η βεντάλια της ψυχολογίας του δράστη. Αποκωδικοποιείται η ψυχολογία των θυμάτων. Σαφώς και ουδόλως αδικαιολόγητα, άλλωστε γι’ αυτό είναι ο Νόμος. Γι’ αυτό είναι τα συνταγματικά δικαιώματα υπέρ της ζωής, της ασφάλειας και της περιουσίας των ανθρώπων. Όλων των ανθρώπων. Οι φορές, που μπαίνει σε ανάλυση, σκέψη ή έστω μνεία το προφίλ, η συμπεριφορά ή η ιδιοσυγκρασία ενός λειτουργού του Νόμου, ενός αστυνομικού, με όσα γαλόνια ακολουθούν το ονοματεπώνυμό του είναι λίγες κι ακόμη λιγότερες όσο είναι εν ζωή.
.

.

Στη σφαίρα του αυτονόητου και του προκαθορισμένου, σε μονάδες και τμήματα της ΕΛ.ΑΣ. που δουλεύουν ασταμάτητα και συνήθως έχουν ανέβει τη σκάλα ανέλιξης από κάτω προς τα πάνω με διάκριση στο έργο και σε αυτό το χιλιοειπωμένο «ήθος» τα πράγματα είναι ζόρικα. Είναι απαιτητικά. Είναι η κυριολεξία του «θέματα ζωής ή θανάτου»… Και κάποια θέματα είναι πιο κοντά στο σύνορο του θανάτου παρά της ζωής.

.

Κάθε βράδυ που στο δικό μας σπίτι κλείνουν τα φώτα με ασφάλεια και οι πόρτες μένουν απαραβίαστες, σαν σε video game, ένα παράλληλο δίκτυο συνυφαίνει το αιώνιο κυνήγι του κακού από το καλό. Και ενώ σε κάθε άλλο πεδίο, όσο πιο καλά και σπουδαία έργα παράγεις, μια ολόκληρη κοινωνία διψά να τα μάθει και να δώσει ένα όνομα δίπλα στο δημιουργό του καλού, στα υψηλά κλιμάκια της ΕΛ.ΑΣ., η ανωνυμία, η διατήρηση του απορρήτου, ή η ταπεινότητα, είναι το ίδιο αυτονόητη με τον κίνδυνο και την αυτοθυσία.
.


.

Αστυνομικοί με πολύ εσωτερικό ζεν που πάει πάνω από τις εκπαιδεύσεις και τροφοδοτεί μια ψυχραιμία, όταν μπαίνουν στο μετρό ή στην είσοδο ενός καταστήματος. Δεν είναι πολλές οι δουλειές που πρέπει να είσαι και μέρος της κοινωνίας, της οικογένειάς σου αλλά και να μην είσαι, για να μπορείς να βλέπεις όσα δεν επιτρέπουν οι απόλυτα ανθρώπινες υποκειμενικές αναγνώσεις.

.

Η προσωπική δυσκολία για κάθε ένα δημοσιογραφικό θέμα, που αφορά σε ειδικές Μονάδες της Ελληνικής Αστυνομίας είναι να υπονοηθούν με σεβασμό όλα αυτά τα off the record. Και κυρίως το σκιαγραφηθεί μια γωνία στην προσωπικότητα ενός Διοικητή όπως την φώτισε η μη λεκτική του επικοινωνία, αλλά η αίσθηση των ιστοριών που μοιράζεται, τα σημάδια από τη δουλειά αυτή, το βλέμμα των συναδέλφων του και μια σταθερά παρούσα ανθρωπιά, που φαίνεται ανεπιτήδευτη στα μικρά αν και σπουδαία.

.

«το σημαντικότερο στοιχείο με το Εκβιαστών που την χαρακτηρίζει ως ειδική υπηρεσία είναι ότι οι δράστες σε κάθε υπόθεση εκβίασης επειδή έχουν πολυσχιδή δράση διαπράττουν: συν συμβόλαια, συν εκρήξεις, συν σωματικές βλάβες, συν ναρκωτικά, συν διεφθαρμένους κρατικούς λειτουργούς συν συν και μόνο λέγοντας πάει».

Νικόλαος Νταβαρινος – Διοικητής τμήματος εκβιαστών

.

Ενώ η αποτύπωση μιας συνέντευξης προοικονομεί τις αλήθειες, κάποιες φορές οι πιο ηχηρές από κείνες που μοιράζονται δείχνουν ολόκληρες μόνο αν περαστούν στη σφαίρα της μυθοπλασίας. Είναι μέρος του Υποσυνειδήτου άλλωστε του ανθρώπινου εγκεφάλου, να βάζει φίλτρα και να παραμετροποιεί την πραγματικότητα και μόνο στη σφαίρα του φανταστικού να δέχεται πως συμβαίνουν κι αυτά… καλά και κακά, πολύ κακά και ειδεχθή.

.

Ο Διοικητής της Δίωξης Εκβιαστών πολύ δύσκολα φαίνεται κάπου. Όχι λόγω του φυσικού του εκτοπίσματος, ούτε λόγω της διανοητικής του δεινότητας. Αντιθέτως και μάλιστα δις. Κι αν δεν είναι ένα από τα δυο που θα τον κεντράρουν σε μια σειρά από διακρίσεις, η εμπειρία και η φήμη του ως έναν άνθρωπο άριστα εκπαιδευμένο, έμπειρο και με ιδιοφυή – συνδυαστική σκέψη, σίγουρα πολλές ιστορίες που αφηγούνται εμμέσως και σαφώς την ευαισθητοποίηση και την ανθρωπιά του, σκιαγραφούν έναν άνθρωπο, που πιάνει με το άνοιγμα των χεριών του τα δύο άκρα. Τη σκληράδα που χτυπά στα ίσα το έγκλημα και το αμέριστο σεβασμό προς τη ζωή και το δίκαιο.

.

.

Δε μιλάει συχνά. Και όταν μιλά τα πιο απαιτητικά της αφήγησης πάνε πάνω, και πίσω από τις λέξεις. Αλλά ο ίδιος ξέρει να υφαίνει το ανάστημα και την πίστη του στον άνθρωπο και την ελευθερία του να ζει ασφαλής ξεκινώντας από το να είναι παρών, ως μια ηγετική και ταπεινή μαζί υπόσταση επαγγελματία και λειτουργού.  Δεν είναι ατρόμητος αλλά έχει πετύχει να αποκωδικοποιεί τον ανθρώπινο φόβο σε πληροφορία. Είναι σταθερά υπέρμαχος του καλού.

.

Αν τελικά, κάθε μέρα με το έγκλημα γύρω σου, την απόκλιση από την κανονικότητα και την δοκιμασία των δικών σου φυσικών αντοχών, εξακολουθείς να βλέπεις το καλό, ανήκεις στην παρέα των φανατικά αισιόδοξων, που αλλάζουν τον κόσμο.

.

Μάθε τι συμβαίνει στο σκοτεινό κόσμο των εκβιαστών. Η συνέχεια του άρθρου στο Mensarena

Από MacedoniaNET