Ο πόλεμος στην Ουκρανία μάς έχει δημιουργήσει ποικίλες σκέψεις, συναισθήματα και ανησυχίες. Οι πληροφορίες που δεχόμαστε καθημερινά είναι πολλές και σκληρές για όλους μας. Ένα από τα καίρια ερωτήματα που εύλογα υπάρχει στο μυαλό των γονέων είναι «πώς να μιλήσω με το παιδί μου για αυτό που συμβαίνει;».
.
Κάντε Subscribe
στο κανάλι μας στο YouTube
.
Τα παιδιά, ακόμα και τα μικρότερα, έχουν αντιληφθεί ότι κάτι συμβαίνει. Μπορεί να άκουσαν μια συζήτηση μεγάλων, μια είδηση στην τηλεόραση, να τους είπε κάτι ένα άλλο παιδί στο σχολείο. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να μιλήσουμε μαζί τους για αυτό το θέμα και να μην αποφύγουμε μια σχετική συζήτηση, καθώς αυτό μπορεί να μπερδέψει και να ανησυχήσει περισσότερο τα παιδιά.
.
Πώς ξεκινάμε τη συζήτηση;
.
Αρχικά, είναι βοηθητικό να πάρουμε λίγο χρόνο για να επεξεργαστούμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας σχετικά με τον πόλεμο και να βρούμε τα λόγια να μιλήσουμε στα παιδιά μας. Πριν δώσουμε πληροφορίες, αναζητούμε τι πληροφορίες έχει ήδη λάβει το παιδί. «τι έχεις ακούσει;» «πώς νιώθεις γι’ αυτό;». Πάντα προσπαθούμε να αφουγκραζόμαστε τις ανησυχίες και τα συναισθήματα των παιδιών μας. Φυσικά πάντα πρέπει να απαντάμε σε όλες τις ερωτήσεις και να μην αποφεύγουμε τίποτα. Τα παιδιά θα ρωτήσουν για να μάθουν τις πληροφορίες που τα αφορούν και που είναι έτοιμα να ακούσουν. Ας δούμε τις απορίες των παιδιών μας ως αφορμή για έναν εποικοδομητικό διάλογο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα παιδιά, θέλουν να ακούν απλές απαντήσεις και όχι μακροσκελείς αναλύσεις. Ένα πλάνο δεν θα ήταν κακή ιδέα.
.
Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας δεν έρχονται συνήθως σε επαφή με την πληροφορία από μόνα τους. Άρα, αν ένα μικρό παιδί δεν μας ρωτήσει τι συμβαίνει με τον πόλεμο, δεν χρειάζεται να το ενημερώσουμε. Στα παιδιά του Δημοτικού δίνουμε λίγες πληροφορίες, χωρίς λεπτομέρειες, και προσπαθούμε να απαντήσουμε στις απορίες τους με τρόπο απλό, κατανοητό και καθησυχαστικό. Μπορούμε να πούμε ότι δυστυχώς υπάρχουν πόλεμοι ακόμη και στις μέρες μας και άδικες πράξεις. Κάποιες χώρες επιλέγουν να λύσουν έτσι τις διαφωνίες τους, παρόλο που υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Καλό είναι να αποφύγουμε έντονες αντιδράσεις ή λόγια για τους «κακούς» ή για αυτά που θα συμβούν, τα οποία μπορεί να τρομάξουν ή να ανησυχήσουν τα παιδιά.
.
Με τα παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου, μπορούμε να συζητήσουμε εκτενέστερα τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους. Σε όλες τις ηλικίες μπορούμε να μιλήσουμε στα παιδιά για τις αξίες της ειρήνης και της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων δίνοντας με αυτό τον τρόπο ένα αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον. Μπορούμε να τους προτείνουμε τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να βοηθήσουν όσους πλήττονται. Σε ερωτήσεις που δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε, μπορούμε να πούμε «Δεν το γνωρίζω αυτό, μπορούμε να ψάξουμε μαζί».
.
.
«Είμαι εγώ εδώ να σε ακούσω»
.
Κάποιες φορές αρκεί και μόνο να τα ακούσουμε, να κάνουμε μια μεγάλη αγκαλιά ή να μοιραστούμε κι εμείς τα δικά μας συναισθήματα. Είναι σημαντικό να «αντέξουμε» τα δύσκολα συναισθήματα, τη λύπη, τον θυμό, τον φόβο, χωρίς να βιαστούμε να τα «διώξουμε μακριά». Τους υπενθυμίζουμε τις φορές που αντιμετώπισαν μια δύσκολη κατάσταση και πόσο καλά την είχαν διαχειριστεί. Ενισχύουμε την έκφραση μέσω της τέχνης και του παιχνιδιού, ειδικά με τα μικρότερα παιδιά.
.
Διάβασε τη συνέχεια στο mensarena.gr