Ημέρα Ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων – Γιορτή Ηρώων

από την μεταπολίτευση 1975 και μετά καθιερώθηκε στις 21 Νοεμβρίου η Ημέρα Ενοπλεων Δυνάμεων. Με αυτό τον τρόπο η πολιτεία θυμάται και τιμάει την προσφορά των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στο έθνος. Εμείς ξεχωρίσαμε τρεις σύγχρονους Ηρωες, που θα τιμήσουμε την μνήμη τους σημερα.

Γεννήθηκε το 1954 στο χωριό Ασή Γωνιά στην Κρήτη. Υπηρετούσε στη Α’ Μοίρα Αλεξιπτωτιστών στο Μάλεμε, όταν κλήθηκε με την υπόλοιπη Μοίρα να πραγματοποιήσουν μια από τις πιο παράτολμες επιχειρήσεις στη Κύπρο το 1974. Ήταν 20 χρόνων τοτε.

Το αεροπλάνο είχε αρχική πορεία από τα Χανιά στην Ρόδο. Η αποστολή όμως κατευθύνθηκε προς την Κύπρο και έφτασε στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας μετά από μία επεισοδιακή προσγείωση. Το άλλο αεροπλάνο το οποίο μετέφερε επίσης καταδρομείς, κατέπεσε από φίλια πυρά, καθώς οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες το εξέλαβαν ως τουρκικό, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν όλοι οι επιβαίνοντες πλήν του καταδρομέα Θανάση Ζαφειρίου, ο οποίος πήδηξε από το αεροπλάνο και σώθηκε με βαρύτατα τραύματα.

Σε ανύποπτο χρόνο βρέθηκε σε ένα ύψωμα στην περιοχή του Αγίου Δομετίου δυτικά της Λευκωσίας, έχοντας στη διάθεσή του μόνο ένα ΠΑΟ (Πυροβόλο Άνευ Οπισθοδρομήσεως) και 8 βλήματα.

Μαζί του ήταν μόνο ο καταδρομέας Μπιχανάκης, Κρητικός και αυτός, όταν τα τουρκικά μαχητικά βομβάρδιζαν ανελέητα την περιοχή.

Μέσα στη σύγχυση της μάχης, οι δύο σύντροφοι χάθηκαν μεταξύ τους και ο ένας νόμιζε τον άλλον νεκρό. Ο Μπιχανάκης αφού κατάφερε να ξεφύγει από τα πυρά των Τούρκων, συνάντησε την υπόλοιπη μοίρα καταδρομών και τους ανέφερε την «απώλεια» του Μπικάκη.

Ο Μπικάκης, σε μία κίνηση αυτοθυσίας αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ύψωμα, ενώ από απέναντι πλησίαζε μια Ίλη τουρκικών αρμάτων Μ48, υποστηριζόμενη από τάγμα πεζικού. Με το πρώτο βλήμα που είχε στη διάθεσή του κατέστρεψε το πρώτο άρμα, με τους Τούρκους να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους πανικόβλητοι.

Όταν έγινε αντιληπτός από τον εχθρό, ο Μπικάκης σύρθηκε στο χώμα μαζί με το ΠΑΟ και τα υπόλοιπα βλήματα που είχε και με μία μακρινή βολή ακινητοποίησε και το δεύτερο άρμα. Μόνος πλέον και με 6 βλήματα να του απομένουν, ο ηρωϊκός καταδρομέας ευστόχησε και στην τρίτη βολή, ενώ από το τουρκικό πλήρωμα δεν επέζησε κανένας. Στη συνέχεια, ακολούθησε η καταστροφή άλλων τριών τουρκικών αρμάτων Μ48 και έτσι η επέλαση τους από τα δυτικά προς την καρδιά της πρωτεύουσας σταμάτησε.

Όταν οι Τούρκοι προσπάθησαν να βρούν καταφύγιο σε ένα παλιό κτίριο, ο Μπικάκης τους «κλείδωσε» στο ΠΑΟ και με τα δύο εναπομείναντα βλήματα χτύπησε το κτίριο, με τον αριθμό των νεκρών να παραμένει άγνωστος. Τις επόμενες μέρες επανενώθηκε με την ομάδα και επέστρεψα στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε το 1970, με καταγωγή από τον Κάστελλο Ρεθύμνης. Ορκίστηκε Ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετείται στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος για να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2. Το 2003 παίρνει μετάθεση για την 340 Μοίρα, την αγαπημένη του «Αλεπού», όπου αποκτά επιπλέον εμπειρία στην αναχαίτιση με τα νέα F-16 Block 52+

Στις 23 Μαΐου 2006, σχηματισμος τουρκικών αεροσκαφών, αποτελούμενος από 2 μαχητικά αεροσκάφη F-16 της 192 Μοίρας με κωδικό κλήσης “Kaplan” (Τίγρης) της 9ης Βάσης Αεριωθουμένων (9th AJU) και ενα φωτογραφικό RF-4E Phantom II της 113 Μοίρας “Isik” (Φως) απογειώνονται από το αεροδρόμιο Νταλαμάν, κοντά στην Αλικαρνασσό.

«Στον ουρανό ψηλά η ψυχή,

στη θάλασσα το σώμα

αετός που ναι περήφανος

δε το πατεί το χώμα»

Ο πιλότος του ενός από τα δυο F-16 που πήγαν για αναγνώριση , Σμηναγός (Ι) Κωνσταντίνος Ηλιάκης, λαμβάνει διαταγή από το ΑΤΑ, να καταγράψει τον εξοπλισμό του τουρκικού φωτογραφικού αεροσκάφους RF-4. Ο Τούρκος με έναν ελιγμό πέφτει πάνω στη καλύπτρα του αεροσκάφους του Σμηναγού Κωνσταντίνου Ηλιάκη. Τα δυο F16 καταστρέφονται 18 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά της Καρπάθου. Ο Σμηναγός Κωνσταντίνος Ηλιάκης έπεσε στο καθήκον. Ο Τούρκος πιλότος χρησιμοποίησε το εκτινασσόμενο κάθισμα για να σωθεί.

Η Πολεμική Αεροπορία καθιέρωσε στην επέτειο του ατυχήματος στις 23 Μαΐου κάθε χρόνο, ετήσιο εορτασμό στην Κάρπαθο, με την επωνυμία «Ηλιάκεια».

.
Στις 20 Μαΐου 2007 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου προς τιμήν του, στην οδό Ακρωτηρίου στη περιοχή Άγιος Ματθαίος Χανίων. Υπάρχει επίσης δρόμος, προς τιμήν του στο Ηράκλειο Αττικής.

.

Στις 23 Μαΐου 2007, Η Κάρπαθος τιμήσε τον Κωσταντίνο Ηλιακη με ένα μνημείο, για τη θυσία του.

«Διαβάτη που θ` ακροσταθείς μπροστά στον ανδριάντα μη κλαις γιατί αυτή η γη ήρωες βγάζει πάντα»

Ο Ελευθέριος Χανδρινος , γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1937 στην Κομοτηνή. Οι γονείς του κατάγονταν από την Κέρκυρα. Αποφοίτησε από την Σχολή Ναυτικών Δοκιμών το 1958.

Ήταν κυβερνήτης στον αρματαγωγό «Λέσβος» που απέπλευσε από τις Κεχρές για την Αμμόχωστο της Κύπρου μεταφέροντας προσωπικό και υλικό της ΕΛΔΥΚ στις 13 Ιουλίου 1974.

.

Φτάνοντας στην Κύπρο και αφού αποβιβάστηκε δύναμη αντικαταστατών ανδρών της ΕΛΔΥΚ το «Λέσβος» απέπλευσε από την Κύπρο στις 19 Ιουλίου. Το πρωί της 20ης Ιουλίου κι ενώ πλέει νότια της Λεμεσού ο Κυβερνήτης Ελευθέριος Χανδρινός λαμβάνει σήμα για την τουρκική απόβαση και του δίνεται η εντολή να αποβιβάσει τους άντρες του αρχικά στη Λεμεσό και κατόπιν στην Πάφο.

Ο Χανδρινος μπροστά στο δίλημμά του να εκτελέσει κατά γράμμα τις διαταγές, την διάσωση της ζωής του, του πλοίου (Α/Γ. ΛΕΣΒΟΣ), του πληρώματος, των επιβατών σε αυτό ή να αντισταθεί στην εισβολή του Βάρβαρου Αττίλα στην Κύπρο μας… επέλεξε το αυτονόητο για έναν Έλληνα, για έναν τρελό Έλληνα με Ψυχή και Ανδρεία.

.
Έκλεισε τους ασυρμάτους του πλοίου και προχώρησε σε αυτό που του επέβαλε η Ελληνική του συνείδηση.Στην εμπλοκή του Α/Γ. ΛΕΣΒΟΣ στις πολεμικές επιχειρήσεις της Κύπρου στην Πάφο.

Αποβίβασε το στρατιωτικό τμήμα της ΕΑ.ΔΥ.Κ. μέρα μεσημέρι (το οποίο επέστρεφε στην Ελλάδα) ενώ ταυτόχρονα κανονιοβολούσε τον Τουρκοκυπριακό θύλακα της Πάφου στο Μούτταλο.
Αποτέλεσμα αυτής της πράξης του ήταν η άτακτη παράδοση της Τουρκοκυπριακής φρουράς της Πάφου (2 Τουρκικά τάγματα, της δύναμης του Αττίλα).

.
Με την στρατηγική του αναχώρηση από την περιοχή του πυρός, επιλέγοντας να πλεύσει προς Νότο για Αίγυπτο αντί Δυτικά για Ρόδο, ενέπλεξε τους Τούρκους εισβολείς σε αεροναυμαχία.

Η δραματική, για τους Τούρκους, αεροναυμαχία είχε ως αποτέλεσμα την βύθιση της ναυαρχίδας τους το Cocatepe, την πρόκληση σοβαρών υλικών ζημιών στα δύο συνοδευτικά πλοία το Adatepe και το Cakmak, την κατάρριψη 19 (Σύμφωνα με το Τουρκικό ΓΕΣ) μαχητικών αεροσκαφών και τον θάνατο εκατοντάδων Τούρκων Αξιωματικών και ναυτών.

Το 1986, υπήρξε θύμα ενός αρκετά περίεργου τροχαίου ατυχήματος, κοντά στην Κομοτηνή. Πέθανε στις 27 Ιουλίου του 1994 χωρίς να τιμηθεί για την ηρωική του δράση όσο ήταν εν ζωή. Η πολιτεία τον τίμησε αργότερα Δίδοντας τιμητική πλακέτα στην οικογένεια του.

«Σύμφωνα με εισήγηση στο ΣΑΓΕ του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Πάνου Καμμένου και ομόφωνης απόφασης αυτού, απονέμεται στον αποβιώσαντα, Αντιναύαρχο ε.α. Ελευθέριο Χανδρινό, η Διαμνημόνευση «Αστέρα Αξίας και Τιμής» για τις όλως διακεκριμένες υπηρεσίες που προσέφερε προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Πατρίδα.

Συγκεκριμένα ως Κυβερνήτης του Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ» την 20η Ιουλίου 1974, ημέρα έναρξης της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, κατάφερε να αποβιβάσει προσωπικό της ΕΛΔΥΚ (450 οπλίτες) στην Πάφο, που είχε προηγουμένως παραλάβει από την Αμμόχωστο για επαναπατρισμό, μετά από σφοδρό βομβαρδισμό του παρακείμενου τουρκικού θύλακα, προκαλώντας σύγχυση στις τούρκικες δυνάμεις.

Το Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ» συνέχισε τον πλου του και επέστρεψε στην Ελλάδα, ολοκληρώνοντας επιτυχώς τη δύσκολη αποστολή του».

Ο Ελευθέριος Χανδρινός αποστρατεύτηκε με το βαθμό του αντιναυάρχου. Είναι παράδειγμα προς μίμηση από τους νεότερους Αξιωματικούς του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

.

Η Πατρίδα τοποθέτησε προτομή του ήρωα Ελευθερίου Χανδρινού στην πλατεία σιντριβανιού της Σπηλιάς, στο παλιό λιμάνι, απέναντι από το Ναυτικό Σταθμό Κέρκυρας (ΝΑ.Σ.ΚΕ).

Πηγές: corfuland.gr, Wikipedia.org,amyna.news,rodiaki.gr,militaire.gr, το σχολείο μου, βιβλίο: « Ελευθέριος Χανδρινός πορεία τιμής και τιμωρίας», karpathiakanea.gr,